Chained

Nag-aaral ako para makapagpagpatayo at makapagmanage ako ng sarili mong negosyo at hindi ako nag-aaral para lang mamasukang habang-buhay sa kompanya ng ibang tao.

:((

Nalulungkot lang ako na najudged na naman ako ng mga tao. Don't judge a book by its cover.

AT pakiusap naman, wag kayo magsalita na tigilan ko ang paglalaro, hindi ako naglalaro, seryoso ako at ang PUBLICATION ang kasiyahan at nuhay ko ngayong kolehiyo ako. Pangarap  ko 'to eh. Masakit lang na yung mga mahal ko sa buhay ay di alam ang pinagdadaanan ko at ang totoong kwento ng buhay ko.

Minsan na nga lang ako lumabas ng bahay na hindi school ang  dahilan, ganun pa ang sinasabi... ang daming sinasabi... Pero yun nga, wala silang alam. Wala kayong alam. AT wala na akong pakialam pa sa mga sasabihin niyo.

Paano na lang kaya kung sabihin kong aalis ako at magpapakalayo-layo para maghanap ng trabaho... Pagsasalitaan niyo ako? pagbabawalang mag-grow?
Hindi naman kasi ako nagpapabaya sa buhay ko. Ang sakin lang, habang buhay pa ako, ginagawa ko na ang lahat ng makakaya ko para matupad ko ang mga pangarap ko. At nagsisimula na ako. Sana naman, wag niyo akong pigilan sa mga ginagawa ko ngayon, dahil sa mga ginagwa ko, dito ko mas nailalabas ang totoong ako, at yung talento ko.

God, if this is a test, I'm so willing to be tested by you.... Please help me to overcome this feeling...