Had a great day together with my two fluffy-buffy-super-funny-buddy, Andrei and Gali[sya si Budoy] hahaha.
It's been a l0ng time na din ng kami ay lumabas na tatlo. Biruin mo yun, nagset lang ng meeting,busy man o hindi,umulan man o umaraw tuloy pa din. Hahaha. Yan ang masasabi k0ng tunay na mga magkasangga sa buhay. Kay Andrei: kapatid k0ng ewan,sana naman cute pa din tayo hanggang sa pagtanda.[sana umabot pa ako sa pagtanda,hehe]
kay Gali: tol, sa uulitin.
At sa aking sarili: Kit, magsaya ka, for tomorrow I dunno. Haha
wala na ak0ng masabi. Kaya eto na lang...
"Minsan sa buhay,darating yung point na kelangan m0ng maramdamang nag-iisa ka sa mund0ng ibAbAw ngunit magkaganun man,alam m0ng anjan lang si God na nakamasid sa'yo. Ang point minsan ng buhay, kelangan din natin ng mga ta0ng magpaparamdam na sa kabila ng pag-iisa ay may mga pagkakata0ng kayo ay nagkakasama hindi lang sa ngalan ng pagsasaya kundi sa mas malalim na dahilan: ang pagpaparamdan ng bawat isa,kahit na sa simpleng tawa,sa simpleng 0A na joke,sa simpleng kurot,sa simpleng bugbugan o sa simpleng asaran, sa sandamakmak na kainan,at sa simpleng katahimikan kung saan doon mo talaga mararamdaman ang salitang "unwind"...
Nakakalokang isipin, pero yung mga ta0ng 'to na never k0ng inexpect na magstay sa buhay ko, ay SILA PA ANG NANATILING BUHAY,BUKAS,AT SARIWANG TINTA NG BALLPEN NA KAKASULAT PA LANG SA PAPEL. In-short, sila ay nandun sa past ko at ngay0n ay nasa present pa din. Sa pagdating ng future,sana anjan pa din sila.
^_^
si SIR LYND0N,nakita ko kanina. He-he. Nagulat ko pa ata..hahaha
okay.
[pending to my blog again]
-end-
It's been a l0ng time na din ng kami ay lumabas na tatlo. Biruin mo yun, nagset lang ng meeting,busy man o hindi,umulan man o umaraw tuloy pa din. Hahaha. Yan ang masasabi k0ng tunay na mga magkasangga sa buhay. Kay Andrei: kapatid k0ng ewan,sana naman cute pa din tayo hanggang sa pagtanda.[sana umabot pa ako sa pagtanda,hehe]
kay Gali: tol, sa uulitin.
At sa aking sarili: Kit, magsaya ka, for tomorrow I dunno. Haha
wala na ak0ng masabi. Kaya eto na lang...
"Minsan sa buhay,darating yung point na kelangan m0ng maramdamang nag-iisa ka sa mund0ng ibAbAw ngunit magkaganun man,alam m0ng anjan lang si God na nakamasid sa'yo. Ang point minsan ng buhay, kelangan din natin ng mga ta0ng magpaparamdam na sa kabila ng pag-iisa ay may mga pagkakata0ng kayo ay nagkakasama hindi lang sa ngalan ng pagsasaya kundi sa mas malalim na dahilan: ang pagpaparamdan ng bawat isa,kahit na sa simpleng tawa,sa simpleng 0A na joke,sa simpleng kurot,sa simpleng bugbugan o sa simpleng asaran, sa sandamakmak na kainan,at sa simpleng katahimikan kung saan doon mo talaga mararamdaman ang salitang "unwind"...
Nakakalokang isipin, pero yung mga ta0ng 'to na never k0ng inexpect na magstay sa buhay ko, ay SILA PA ANG NANATILING BUHAY,BUKAS,AT SARIWANG TINTA NG BALLPEN NA KAKASULAT PA LANG SA PAPEL. In-short, sila ay nandun sa past ko at ngay0n ay nasa present pa din. Sa pagdating ng future,sana anjan pa din sila.
^_^
si SIR LYND0N,nakita ko kanina. He-he. Nagulat ko pa ata..hahaha
okay.
[pending to my blog again]
-end-
No comments:
Post a Comment